No i jak to możliwe, że to już cichymi krokami nadchodzi już jesień? Słońce świeci coraz ostrzej, a w ogrodzie pojawiają się jej pierwsze zwiastuny - dojrzewające owoce kaliny koraloweji ognika, różowiejące kwiaty rozchodnika, jeżyny czerniejące powoli.... Jak to możliwe, że to już koniec wakacji? Dobrze, że na pocieszenie zostały mi jeszcze słoneczniki i budleje (szkoda, że tylko biała różowa i fioletowa nie przetrwały tej zimy) :) A tak a propos - znacie kawał o dyrektorze, którego budzi mama do szkoły? Zastanawiam się ilu nauczycieli ma ten dylemat co ja - lubię uczyć, cieszę się, że spotkam moich uczniów, ale tak jakoś żal wakacji :)
Och rozumiem doskonale... Ale z drugiej strony- jaki inny zawód oferuje dwa miesiące wakacji? wolne soboty, niedziele.... dla mnie to abstrakcja z najwyższej półki. Jednak naturalnie żal mi lata i wolałabym, by nasze dzieci nie trzeba było budzić po 100 razy(...)
OdpowiedzUsuńBudleje są bardzo wrażliwe, też jedna straciłam. Cudne, klimatyczne fotografie. Napatrzeć się nie mogę! Pozdrawiam baaardzo bardzo cieplutko